Kielnia sztukatorska to niezastąpione narzędzie w rękach każdego fachowca zajmującego się wykonywaniem prac wykończeniowych. W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej temu niepozornemu, a jednocześnie niezwykle przydatnemu narzędziu, które pomaga w profesjonalnym wykonywaniu wszelkiego rodzaju tynków i gładzi, a także poznaniu jego tajemnic i możliwości.

Jakie są rodzaje kielni sztukatorskich i do czego służą poszczególne typy?

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów kielni sztukatorskich, które różnią się między sobą przede wszystkim kształtem i materiałem wykonania. Najpopularniejsze są kielnie płaskie, które charakteryzują się prostokątnym ostrzem oraz trapezowym uchwytem. Kielnia sztukatorska tego typu doskonale sprawdza się przy nakładaniu tynków cementowych, wapiennych czy gipsowych.

Ponadto istnieją również kielnie narożne, które pozwalają na precyzyjne wykończenie naroży ścian oraz kielnie o zaokrąglonym ostrzu, idealne do wygładzania powierzchni. Ważnym elementem jest także materiał wykonania – najczęściej spotykane są kielnie ze stali nierdzewnej lub stali węglowej, które cechują się wysoką trwałością i odpornością na korozję. Warto zwrócić uwagę również na ergonomiczność uchwytu, który powinien być wygodny w użytkowaniu oraz dobrze leżeć w dłoni.

W jaki sposób prawidłowo używać kielni sztukatorskiej?

Opanowanie techniki posługiwania się kielnią sztukatorską jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących efektów końcowych. Przede wszystkim należy odpowiednio przygotować powierzchnię, na której będziemy pracować – powinna być ona czysta, sucha i wolna od wszelkich ubytków. Następnie, za pomocą kielni nakładamy tynk na ścianę, starając się równomiernie rozprowadzić masę na całej powierzchni. Ważne jest, aby utrzymywać stałą grubość warstwy tynku, co pozwoli uniknąć nierówności i zapewni estetyczny wygląd. W przypadku wygładzania powierzchni warto zastosować kielnię o zaokrąglonym ostrzu, która pozwoli uzyskać gładkie i jednolite wykończenie. Warto również pamiętać o właściwej technice nakładania tynku – ruchy powinny być płynne i kontrolowane, a nacisk na kielnię umiarkowany.